شما چقدر منتظرید؟

همیشه و در تمام طول سال از خودم می‏پرسم که واقعاً چقدر برای ظهور حضرت حجت (عج) آماده‏ایم؟ همه‏ی ما به عشق حضرت حجت (عج) روزهایمان را شب و شب‏هایمان را صبح می‏کنیم. به هنگام گرفتاری‏ها یادمان می‏آید که امام زمان داریم و می‏توانیم از او یاری بخواهیم و هر روز برای فرج ایشان دعا می کنیم، اما ...!

این قسمتش سخت است! اینکه ما چقدر منتظریم و چقدر به وظایف خود عمل می‏کنیم؟! می‏دانیم که حضرت ما را می‏بینند، از کارهای خوبمان خشنود می‏شوند و از اعمال زشتمان مکدر می‏گردند.

خودمانی تر بگویم: برای ایشان که نمی‏توان فیلم بازی کرد. حضرت آشکار و نهان ما را می‏بینند. همیشه دعا می‏کنیم که چشمانمان لیاقت دیدار حضرت را پیدا کند، اما تصورش را بکنید: یک روز صبح پیکی از راه برسد و بگوید که حضرت حجت (عج) تو را احضار کرده است. واقعاً روی دیدن ایشان را خواهیم داشت؟ آن گونه بوده‏ایم که با طیب خاطر و قلبی مطمئن به محضرشان بشتابیم؟ بر حضرت حجت (عج) که رازی پوشیده نیست!

این نهیب شاید به من کمک کند که مراقب لحظه‏لحظه‏های عمرم باشم. منتظر واقعی کسی است که با امید به آینده در صحنه‏های زندگی پرتلاش ظاهر می‏شود ، از بدی ها دوری می‏کند و راه کمال انسانی را درپیش می گیرد و درست به اندازه‏ی همین خوب بودن و به اندازه‏‏ی همین دوری از پلیدی‏ها و به اندازه‏ی همین تلاش و امید منتظر هستیم. با این حساب هر کس خودش می‏تواند بگوید که چقدر منتظر است!

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم

صبح آدینه می‌خواهی ندبه‌ای با حضرت بقیة الله داشته باشی، اما به خود که نگاه می‌کنی می‌بینی آقا چقدر مظلوم هستند! آن قدر مظلوم که کسی چون تو ادعای سربازی‌اش را دارد؟ این گونه است که از شرم سر را پایین می‌اندازی و زمزمه می‌کنی:

... اَیْنَ مُعِزُّ الاولیاءِ و مُذِّلُ الاَعداء؟ اَیْنَ جامِعُ الکَلِمَةِ عَلَی التَّقوی؟ اَیْنَ بابُ اللهِ الَّذی مِنهُ یُؤتی؟ اَیْنَ وَجهُ اللهِ الَّذی اِلَیهِ یَتَوَجَّهُ الاَولیاء؟ اَیْنَ السَّبَبُ المُتَّصِلُ بَینَ الاَرض ِ وَ السَّماء؟ اَیْنَ الصّاحِبُ یَومَ الفَتح ِ و ناشرُ رَأیةِ الهُدی؟ اَیْنَ مؤمِّلُ شَمَل ِ الصَّلاح ِ و الرِّّضا؟ اَیْنَ الطّالِبُ بذحولِ الانبیاءِ و الابناءِ الانبیاء؟ اَیْنَ الطّالِبُ بدَم  ِِ المَقتُول بکربلاء؟ ...

.
پ.ن :
فریب ما مخور آقا دروغ می‌گوییم
قسم به ام ابیها دروغ می‌گوییم
چه ناله‌ای چه فراقی چه درد هجرانی
نیا نیا گل زهرا دروغ می‌گوییم
تمام چشم به راهی و انتظار و فراق
و ندبه های فرج را دروغ می گوییم
دلی که مأمن دنیاست جای مولا نیست
اسیر شهوت دنیاست، دروغ می‌گوییم
زبان سخن ز تو گوید ولی برای مقام
به پیش چشم خدا هم دروغ می‌گوییم
کدام ناله‌ی غربت کدام درد فراق؟
قسم به ام ابیها دروغ می‌گوییم
خلاصه ای گل نرگس کسی به فکر تو نیست
و ما به وسعت دریا دروغ می‌گوییم
منبع اصلی شعر را نیافتم تا لینک دهم.